Kalikst II – Gwidon z Burgundii
Kalikst II, właściwie Gwidon z Burgundii (ur. ok. 1050 w Quingey, zm. 13 grudnia 1124 w Rzymie), był papieżem w latach 1119-1124.
Życiorys
Gwidon był synem hrabiego Burgundii, Wilhelma I, oraz krewnym królewskich rodów Niemiec, Anglii i Francji. Od 1088 roku pełnił funkcję arcybiskupa Vienne, wspierając reformy zapoczątkowane przez Grzegorza VII i opozycjonując wobec Paschalisa II. Po śmierci Gelazego II, kardynałowie wybrali Gwidona na papieża, a jego konsekracja miała miejsce 9 lutego 1119 w katedrze w Vienne. Rzymscy kardynałowie potwierdzili jego wybór 1 marca.
Początkowo Kalikst II był zdecydowany w sporze o inwestyturę. Obie strony, papież i król Henryk V Salicki, dążyły do porozumienia, które jednak nie doszło do skutku z powodu braku zaufania. W rezultacie, w październiku 1119 roku, Kalikst nałożył klątwę na Henryka i zakazał inwestytury. Papież schwytał także antypapieża Grzegorza VIII i uwięził go.
W 1121 roku, pod presją książąt niemieckich, Henryk V zgodził się na negocjacje z Kalikstem. Ustalono tekst porozumienia, który został podpisany 23 września 1122 roku i stał się podstawą Konkordatu wormackiego. Kluczowym postanowieniem była rezygnacja cesarza z praw do inwestytury biskupów.
W 1123 roku Kalikst II zwołał Sobór laterański I, na którym wprowadzono celibat dla księży i wdrożono postanowienia konkordatu. Ustanowił także Rok Święty Jakubowy. Papież utworzył biskupstwa w Lubuszu i Kruszwicy, a także wspierał misję św. Ottona na Pomorzu Zachodnim.
Kalikst II zmarł 13 grudnia 1124 roku w Rzymie.
Bibliografia
- Kategoria: Biskupi i arcybiskupi Vienne
- Kategoria: Zmarli w 1124
- Kategoria: Urodzeni w XI wieku
- Kategoria: Papieże XII wieku
