Kalendy w Kalendarzu Rzymskim
Kalendy, znane z łaciny jako Kalendae, to pierwszy dzień każdego miesiąca w kalendarzu rzymskim. W pierwotnym kalendarzu księżycowym oznaczały one pierwszy dzień po nowiu, kiedy to Księżyc stawał się widoczny po zmroku, co symbolizowało początek nowego miesiąca. Dzień ten był poświęcony bogini Junonie.
Relacja do Id i Non
Kalendy były częścią systemu datowania w Rzymie, który obejmował także dni id i non. Daty obliczano, licząc dni do następnych kalend. Na przykład, 1 czerwca nazywano Kalendis Juniis, natomiast 28 maja określano jako „piąty dzień przed kalendami czerwcowymi”.
Obchody Kalend
Kalendy styczniowe były szczególnie uroczyście obchodzone. Rzymianie składali ofiary Jowiszowi, dziękując za opiekę w minionym roku. Owidiusz wspomina, że w tym dniu obdarowywano się daktylami, figami i miodem, co miało symbolizować słodki i szczęśliwy nowy rok. Był to także dzień zaprzysiężenia nowych konsulów.
Etymologia i Znaczenie
Nazwa „kalendy” prawdopodobnie pochodzi od łacińskiego czasownika calere, co oznacza „jaśnieć” lub „płonąć”. Termin ten jest rodzaju żeńskiego i występuje tylko w liczbie mnogiej (plurale tantum). W języku łacińskim jest jednym z nielicznych wyrazów pisanych przez „K”, która nie występuje w innych kontekstach.
Przysłowie o Kalendach
Znanym powiedzeniem związanym z kalendami jest „odłożyć coś ad kalendas graecas”, co oznacza „na święty nigdy”, ponieważ w greckim kalendarzu kalendy nie występowały.
