Kalawun – Sułtan Mameluków
Kalawun, pełne imię Al-Malik al-Mansur Sajf ad-Din Kalawun al-Alfi as-Salihi an-Nadżmi al-Ala’i, urodził się około 1222 roku i zmarł 11 listopada 1290. Był sułtanem mameluków od 27 listopada 1279 do swojej śmierci.
Życiorys i droga do władzy
Kalawun pochodził z Kipczaków i został zakupiony jako niewolnik przez mameluka Al-Adila. Po jego śmierci trafił do armii Ajjubidów, gdzie zyskał reputację jako zdolny dowódca. Jego kariera wzrosła znacząco pod rządami sułtana Bajbarsa. Po zamordowaniu Kutuza, Kalawun stał się zaufanym doradcą Bajbarsa i zyskał tytuł dowódcy tysiąca. Po obaleniu sułtana Baraki w 1279 roku, Kalawun przejął władzę jako atabeg małoletniego władcy Salamisza i sam został sułtanem.
Panowanie
Kalawun rozpoczął swoje rządy od eliminacji przeciwników politycznych, a kluczowe stanowiska obsadził swoimi ludźmi. W 1280 roku musiał poradzić sobie z rebelią Sunkura al-Aszkara, który ogłosił się sułtanem, ale został pokonany. Kalawun zdołał zjednoczyć siły przeciwko Mongołom, odnosił sukcesy militarne i pokonał ich w bitwie pod Himsem.
Kalawun dążył do umocnienia władzy w regionie, zdobywając wpływy w Armenii Małej, Nubii i prowadząc politykę obronną wobec krzyżowców. Jego panowanie charakteryzowało się także zawiązywaniem traktatów z królestwami chrześcijańskimi, co miało na celu stabilizację sytuacji w regionie.
Dziedzictwo
Kalawun pozostawił po sobie ważne budowle, w tym szpital Al-Maristan al-Mansuri w Kairze, który był jednym z najważniejszych instytucji medycznych epoki Mameluków. Dążył do utrzymania dobrych relacji z Bizancjum oraz zawierał umowy handlowe z różnymi państwami, co wspierało handel w regionie. Był również pierwszym sułtanem mameluków, który ustanowił dynastię, a jego potomkowie rządzili aż do 1382 roku.
Kalawun zmarł w 1290 roku, a jego śmierć oznaczała koniec pewnej epoki w historii Mameluków, jednak jego dziedzictwo przetrwało przez wieki.
