Kałamarnica olbrzymia
Kałamarnica olbrzymia (Architeuthis dux) to jeden z dwóch największych znanych mięczaków na świecie, obok Mesonychoteuthis hamiltoni. Charakteryzuje się dziesięcioma ramionami, z czego dwa są dłuższe i posiadają haczykowate przyssawki. Największy znany okaz, znaleziony w 1887 roku u wybrzeży Nowej Zelandii, miał długość ciała do 18 m, z czego około 12 m to macki. Kałamarnica ta jest często utożsamiana z legendarnym krakenem.
Nagranie żywego okazu
W lipcu 2011 roku, naukowcy we współpracy z telewizjami Discovery i NHK zrealizowali pierwsze nagranie żywego osobnika kałamarnicy olbrzymiej, które miało miejsce w pobliżu wysp Ogasawara, oddalonych o około 1000 km od Tokio.
Tryb życia
Wiedza o kałamarnicach olbrzymich jest ograniczona, głównie z powodu braku obserwacji żywych osobników. Większość dostępnych informacji pochodzi z martwych okazów lub szczątków znalezionych w żołądkach kaszalotów. Nie jest jasne, jak szybko rosną i jak długo żyją; niektórzy badacze sugerują, że mogą żyć maksymalnie dwa lata, podczas gdy inni uważają, że znacznie dłużej.
Architeuthis dux jest aktywnym drapieżnikiem, używającym długich macek do chwytania zdobyczy. Dorosłe osobniki prawdopodobnie zamieszkują stabilne obszary, podczas gdy młodsze mogą wędrować i mieć bardziej zróżnicowaną dietę. Kałamarnice te żyją na głębokościach od 300 do 1200 m, najczęściej na stoku kontynentalnym.
Ekologia
Głównym drapieżnikiem kałamarnicy olbrzymiej jest kaszalot, który nurkuje na głębokość około 1000 m, aby polować na te zwierzęta. Kałamarnice te stanowią znaczną część diety kaszalotów, u niektórych populacji osiągając nawet 42% masy ich pożywienia. Polują na nie także rekiny polarne, chociaż ich udział w diecie tych ryb jest znacznie mniejszy.
Kałamarnice olbrzymie żywią się głównie niewielkimi rybami, ale w ich żołądkach znajdowane są również szczątki skorupiaków, małży oraz innych głowonogów, co wskazuje na występowanie kanibalizmu w tym gatunku.
Systematyka
Do rodzaju Architeuthis opisano co najmniej dwadzieścia gatunków, lecz obecnie uznaje się jedynie trzy lub tylko A. dux. Analizy genetyczne z 2013 roku wykazały, że różnice między okazami z różnych regionów są minimalne, co sugeruje, że wszystkie kałamarnice olbrzymie tworzą jedną populację.
