Juliusz Zarębski
Juliusz Zarębski (1854-1885) był polskim kompozytorem i pianistą, znanym przede wszystkim z Kwintetu fortepianowego g-moll, uznawanego za jedno z najwybitniejszych dzieł polskiej muzyki kameralnej romantycznej.
Życiorys
Zarębski urodził się w Żytomierzu i studiował w Konserwatorium Wiedeńskim, gdzie zdobył złote medale w kompozycji i fortepianie. Następnie kontynuował naukę w Petersburgu, a w 1874 roku rozpoczął studia w Rzymie pod okiem Franziska Liszta. Jego Kwintet fortepianowy g-moll został napisany w 1885 roku, na krótko przed jego przedwczesną śmiercią spowodowaną gruźlicą.
W latach 1880-1885 był profesorem w Konserwatorium w Brukseli. Jego kariera koncertowa obejmowała występy w wielu europejskich miastach, takich jak Rzym, Paryż i Londyn. W 1879 roku ożenił się z pianistką Johanną Wenzel, uczennicą Liszta.
Zarębski był kompozytorem o unikalnym stylu, łączącym wpływy Liszta i Chopina, oraz wprowadzającym elementy folkloru. Jego kompozycje, takie jak Róże i ciernie, wykazują cechy impresjonizmu. Kwintet fortepianowy stał się jego najważniejszym osiągnięciem, jednak przez długi czas pozostawał nieopublikowany.
Dzieła
Oprócz Kwintetu fortepianowego g-moll, Zarębski skomponował szereg utworów fortepianowych, w tym:
- Andante ma non troppo
- Romance sans paroles f-moll
- Etiuda koncertowa G, op. 3
- Polonaise triomphale op. 11 (orkiestrowa wersja odkryta w 2006 roku)
- Les roses et les épines op. 13
- Ballade g-moll op. 18
Opinie o Zarębskim
Według Aleksandra Borodina, Zarębski był niezwykle utalentowanym pianistą i kompozytorem, z olśniewającą przyszłością przed sobą, co potwierdza jego wpływ na muzykę kameralną.
Bibliografia
Ważne źródła informacji o Zarębskim obejmują:
- Słownik muzyków polskich
- R.D. Golianek, Dzieła muzyczne Juliusza Zarębskiego
- M. Karczyńska, Muzyka fortepianowa Juliusza Zarębskiego
Podsumowanie
Juliusz Zarębski to istotna postać w historii polskiej muzyki, którego twórczość, mimo krótkiego życia, pozostawiła trwały ślad w repertuarze muzycznym.
