Juliusz Poniatowski
Juliusz Poniatowski (1886–1975) był polskim ekonomistą, działaczem ruchu ludowego oraz niepodległościowego. Pełnił funkcje ministra rolnictwa i reform rolnych II RP oraz wicemarszałka Sejmu. Związany z PSL „Wyzwolenie”, odegrał kluczową rolę w polskim życiu politycznym oraz agrarnym.
Życiorys
Poniatowski urodził się w Petersburgu, a wychował w Wilnie, gdzie ukończył gimnazjum. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Brukseli i Pradze. W 1914 roku wstąpił do Legionów, współpracując z Józefem Piłsudskim i będąc członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.
W 1915 roku pomógł w powołaniu PSL „Wyzwolenie”, gdzie był wiceprezesem od 1918 do 1926 roku. W latach 1919–1927 był posłem na Sejm, a także sześciokrotnie ministrem rolnictwa. W latach 1922–1927 pełnił funkcję wicemarszałka Sejmu.
W 1922 roku stworzył szkołę rolniczą w Czarnocinie, a w latach 1927–1934 był kuratorem Liceum Krzemienieckiego. Po wybuchu II wojny światowej osiedlił się na emigracji, gdzie mieszkał w Turcji, Palestynie, Rzymie, Paryżu i Wielkiej Brytanii. Po powrocie do Polski pracował w Polskiej Akademii Nauk oraz SGGW. Zmarł w 1975 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Rodzina i życie osobiste
Żoną Juliusza Poniatowskiego była Zofia Pohoska, z którą miał córkę Barbarę, zamordowaną podczas powstania warszawskiego. Jego stryjecznym bratem był Józef Maria Poniatowski.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1927)
- Odznaka „Za wierną służbę”
Bibliografia
- Kto był kim w II Rzeczypospolitej, red. prof. Jacek M. Majchrowski, Warszawa 1994.
