Józef Szermentowski
Józef Szermentowski (ur. 16 lutego 1833 w Bodzentynie, zm. 6 września 1876 w Paryżu) był polskim malarzem pejzażystą. Jego twórczość koncentrowała się na pejzażach oraz scenach z życia wsi.
Życiorys
Szermentowski był uczniem Franciszka Kostrzewskiego, którego poznał w Kielcach dzięki Tomaszowi Zielińskiemu. W latach 1853–1857 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Chrystiana Breslauera i Juliusza Kossaka. Jego naukę wspierał również Wojciech Gerson.
W 1860 roku, jako stypendysta, wyjechał do Paryża, gdzie osiedlił się na stałe. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency. Był bliskim przyjacielem Cypriana Kamila Norwida.
Twórczość
W okresie warszawskim Szermentowski malował widoki nadwiślańskie i świętokrzyskie, a także górskie i leśne motywy. Jego prace często przedstawiały życie wiejskie i małych miasteczek, a niektóre z nich to:
- Widok rynku w Szydłowcu (1854)
- Odpoczynek oracza (1861)
- Pogrzeb chłopski (1862)
- Bydło schodzące do wodopoju (1876)
- Studium wioski polskiej (1866–1868)
- Droga do wsi (1872)
- W parku (1876)
Szermentowski był wrażliwy na ludzką krzywdę, co odzwierciedlają jego obrazy takie jak Sieroty i Biednemu wiatr w oczy wieje. Jako pierwszy polski pejzażysta badał naturę, uwzględniając światło i cień.
Jego twórczość była inspirowana holenderskimi pejzażystami XVII wieku oraz artystami Barbizońskimi.
Odziedziczenie i kontrowersje
Po jego śmierci Eugeniusz Schummer twierdził, że jest jego wnukiem, mimo iż Szermentowski zmarł bezpotomnie, co potwierdziły ówczesne gazety.
Podsumowanie
Józef Szermentowski pozostawił znaczący ślad w polskiej sztuce XIX wieku, tworząc dzieła, które ukazywały piękno polskiego krajobrazu oraz codzienne życie jego mieszkańców.
