Józef Ozga-Michalski

Józef Ozga-Michalski

Józef Ozga-Michalski, ps. „Głownia” (1919-2002) był polskim pisarzem, poetą oraz działaczem ruchu ludowego. Jako żołnierz Batalionów Chłopskich, pełnił funkcje posła na Sejm PRL i był wicemarszałkiem Sejmu I kadencji. Jego działalność polityczna przypadła na okres od 1944 do 1989 roku. Był także członkiem Rady Państwa i budowniczym Polski Ludowej.

Życiorys

Urodził się w Bielinach, gdzie ukończył szkołę podstawową i liceum. W 1938 roku opublikował zbiór legend świętokrzyskich. Podczas II wojny światowej był aktywnym członkiem ruchu oporu, walcząc w Batalionach Chłopskich oraz redagując gazetki konspiracyjne. Po wojnie, zaangażował się w działalność polityczną, zostając członkiem Stronnictwa Ludowego oraz później Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.

Pełnił wiele funkcji w różnych organizacjach, w tym jako prezes Związku Samopomocy Chłopskiej oraz członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Jako poseł, przez ponad 45 lat reprezentował różne kadencje Sejmu PRL.

Twórczość

Ozga-Michalski był autorem licznych powieści, opowiadań i utworów poetyckich. Jego ważniejsze dzieła to:

Powieści

• Ludowy potok (1951)
• Młodzik (1969)
• Sowizdrzał Świętokrzyski (1972)
• Sklepienie niebieskie (1974)
• Czary miłosne (1984)
• Ujawnienia (1988)

Zbiory opowiadań

• Smutne i wesołe (1956)
• Krajobraz rodzinny (1973)
• W kogo trafi grom (1978)
• Piołun i popiół (1979)

Poezje

• Poemat nowosielecki (1946)
• Lutnia wiejska (1954)
• Czernek i Anna (1956)
• Kartki partyzanckie (1957)
• Polska (1958)

Odznaczenia

Ozga-Michalski został odznaczony wieloma nagrodami, w tym:

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1979)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Krzyż Partyzancki
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• Medal Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1989)

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, pozostawił po sobie znaczący dorobek zarówno literacki, jak i polityczny.