Józef Orłowski – Życiorys
Józef Orłowski, herbu Chomąto, urodził się 16 kwietnia 1742 roku. Był generałem lejtnantem wojsk koronnych i bliskim przyjacielem Tadeusza Kościuszki. W 1766 roku rozpoczął naukę w Szkole Rycerskiej, a w 1769 roku wyjechał z Kościuszką na studia artystyczne do Paryża. Po powrocie do Polski w 1774 roku, w 1782 roku pełnił funkcję adiutanta księcia Adama Czartoryskiego jako major.
W 1789 roku, po reformach armii polskiej, Orłowski uzyskał stopień generała majora. Został komendantem twierdzy w Kamieńcu Podolskim, gdzie przeprowadził wiele prac modernizacyjnych, takich jak naprawa murów oraz budowa baterii przy Bramie Królewskiej. Po upadku Konstytucji 3 Maja w 1793 roku, został zdymisjonowany przez Stanisława Szczęsnego Potockiego.
W czasie powstania kościuszkowskiego w 1794 roku, Orłowski pełnił funkcję komendanta Warszawy oraz dowodził siłami w Księstwie Mazowieckim. Po niewoli Kościuszki, dołączył do Rady Wojennej naczelnika Tomasza Wawrzeckiego. 8 listopada 1794 roku oddał garnizon warszawski pod rozkazy Stanisława Augusta, co miało na celu ułatwienie rokowań kapitulacyjnych z Suworowem.
Po upadku powstania, Orłowski uczestniczył w pracach komisji likwidacyjnej Szkoły Rycerskiej. Później osiedlił się w Puławach, gdzie pracował dla Adama księcia Czartoryskiego. Zmarł 28 grudnia 1807 roku w Końskowoli, gdzie na cmentarzu zachował się jego pomnik nagrobny.
Przypisy
- Generał lejtnant armii koronnej i powstania kościuszkowskiego.
- Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej.
- Pochowany w Końskowoli.
Bibliografia
- P. Pytlak, Tajemnice archiwum parafialnego w Końskowoli, TODK Fara Końskowolska, Końskowola 2009, s. 43.
