Józef Krasnowolski

Józef Krasnowolski – Życiorys

Józef Krasnowolski (25 września 1879 – 29 listopada 1939) był polskim malarzem, związanym z nurtem Młodej Polski. Urodził się w Kwidzynie, jako syn Antoniego Krasnowolskiego oraz Augusty von Thumen. Rodzina Krasnowolskich pochodzi z Pomorza.

Studia i wczesna twórczość

W 1896 roku rozpoczął studia w Warszawie, a w 1898 przeniósł się do Krakowa, gdzie studiował w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Leona Wyczółkowskiego. Otrzymywał wysokie oceny i zdobywał nagrody za swoje prace. W trakcie studiów poznał swoją przyszłą żonę, Salomeę Wiktorię Turbas, z którą ożenił się w 1902 roku.

Okres 1902-1914

Po ślubie zamieszkał w Bieńczycach, gdzie urodziło się czterech synów. W tym czasie Krasnowolski rozwijał swój styl artystyczny, tworząc pejzaże i portrety. Regularnie uczestniczył w wystawach w Krakowie, Warszawie oraz za granicą, zdobywając uznanie krytyków. Jego dzieło „Madonna Chłopska” zyskało szczególne wyróżnienie, a po pobycie w Paryżu w 1909 roku, artysta zdobył kolejne nagrody.

Okres 1914-1939

Po wybuchu I wojny światowej jego sytuacja finansowa uległa pogorszeniu. Krasnowolski przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował w Polskiej Agencji Telegraficznej oraz uczył rysunku. Jego stan zdrowia się pogarszał, a ostatnim sukcesem artysty było wyróżnienie za obraz „Chata w słońcu” w 1931 roku. Zmarł 29 listopada 1939 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Znaczenie i dziedzictwo

Krasnowolski jest pamiętany jako jeden z przedstawicieli Młodej Polski, który łączył elementy ludowe z nowoczesnymi technikami malarskimi. Jego prace są częścią polskiego dziedzictwa artystycznego, a jego imię nosi ulica w Bieńczycach.