Józef Teodor Stanisław Kościelski
Józef Teodor Stanisław Kościelski (1845-1911) był polskim poetą, dramaturgiem, działaczem politycznym oraz mecenasem sztuki. Urodził się w Służewie, a zmarł w Poznaniu.
Życiorys
Kościelski był synem hrabiego Augusta Kościelskiego oraz Józefy z Wodzińskich. Uczęszczał do Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a maturę zdał w 1868 roku. W polityce zyskał sojuszników po 1890 roku, a w 1894 roku zakończył karierę parlamentarną. W 1896 roku zakupił majątek w Miłosławiu, gdzie prowadził działalność społeczną i kulturalną, prezentując postawę antypruską.
Kościelski był mecenasem młodych Polaków studiujących w Niemczech, a w Miłosławiu gościł wiele znanych postaci, w tym Juliana Fałata. Powołał Towarzystwo Dziennikarzy i Literatów Polskich, prezesując mu przez wiele lat. Był również członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz wspierał instytucje przemysłowe i rzemieślnicze, pełniąc funkcję prezesa Rady Nadzorczej spółki H. Cegielski. W 1904 roku osiedlił się na stałe w Poznaniu, a rok później założył stowarzyszenie „Straż”.
Od 1881 roku był żonaty z Marią Bloch, z którą miał troje dzieci. Po śmierci został pochowany w Miłosławiu, a jego imię nosi ulica w Inowrocławiu.
Publikacje
Kościelski był autorem wielu utworów literackich, w tym poezji, dramatów i reportaży. Jego prace nie zdobyły jednak dużego uznania. Najbardziej wartościowym fragmentem jego twórczości są reportaże.
Dramaty
- Władysław Biały, książę gniewkowski (1874)
- Arria (1874)
- W imię krzyża (1882)
- Dwie miłości (1884)
- Tragedia jakich wiele (1908)
- Poznańczanie we Włoszech (1873)
- Prelegent (1882)
- Dzienniczek Justysi (1889)
Poezje
- Sonety nadgoplańskie (1868)
- Poezje (1883)
- Preludia zakopiańskie (1903)
- Co mi Tatry dały (1905)
Reportaże
- Szkice egipskie. Wrażenia z podróży. Studia i materiały (2007)