Józef Korol
Józef Korol, znany jako „Starosta”, „Hajducki”, „Konig”, urodził się 10 grudnia 1900 roku w Strzelcach Opolskich, a zmarł 27 sierpnia 1940 roku w Wiśle-Jaworniku. Był działaczem narodowym oraz starostą tarnogórskim w latach 1931–1935.
Życiorys
Korol pochodził z rodziny robotniczej. Jego ojciec, Karol, był robotnikiem kolejowym oraz naczelnikiem stacji w Starym Oleśnie. Józef uczęszczał do szkół w Strzelcach, Jełowie i Opolu, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum, jednak przerwał ją z powodu powołania do armii niemieckiej w grudniu 1917 roku.
W wojnie brał udział od 1 marca 1918 roku, walcząc na froncie francuskim. Wyróżniał się w walce, za co został odznaczony Krzyżami Żelaznymi I i II klasy oraz ukończył kurs oficerski. Zdemobilizowany w listopadzie 1918 roku, uczestniczył w wydarzeniach związanych z przejęciem władzy w Polsce.
Józef Korol zginął w trakcie starcia z żandarmerią niemiecką, gdyż ukrywał się w willi, gdzie palił dokumenty, aby uniknąć ich przejęcia. Po jego śmierci został pochowany na cmentarzu w Cieszynie, a pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika przez gen. bryg. Stefana Roweckiego „Grota”.
Był żonaty z Władysławą Lazar i miał troje dzieci. Jego rodzina ukrywała się do początku października 1940 roku w okolicach Pińczowa.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (pośmiertnie, 19 marca 1942)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 25 czerwca 1946)
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)
- Krzyż Żelazny I i II klasy (Cesarstwo Niemieckie)
Upamiętnienie
Na budynku w Wiśle-Jaworniku, gdzie zginął, umieszczono tablicę pamiątkową. W Tarnowskich Górach jedna z ulic nosi jego imię.
