„`html
Józef Chłopicki – Krótkie Zarysy Życia
Józef Grzegorz Chłopicki herbu Nieczuja (1771-1854) był generałem dywizji Wojska Polskiego, uczestnikiem wielu wojen, w tym insurekcji kościuszkowskiej, wojen napoleońskich oraz powstania listopadowego. Był także baronem cesarstwa i wolnomularzem.
Początki kariery wojskowej
Chłopicki od najmłodszych lat interesował się wojskiem. W wieku 14 lat opuścił szkołę klasztorną i wstąpił do wojska. Po krótkim czasie w armii polskiej zaciągnął się do rosyjskiej, a następnie wrócił do Polski, gdzie zyskał stopień chorążego. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792 roku oraz w insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku.
Wojny napoleońskie
Po III rozbiorze Polski Chłopicki wstąpił do Legionów Dąbrowskiego, gdzie awansował na kapitana i brał udział w wielu bitwach. W Hiszpanii, gdzie walczył od 1808 roku, odnosił sukcesy, dowodząc jednostkami w bitwach pod Saragossą i Tudelą. Został odznaczony Legią Honorową oraz Krzyżem Virtuti Militari.
Powrót do Polski i działalność w Królestwie Polskim
Po upadku Napoleona w 1814 roku, Chłopicki dołączył do Wojska Polskiego, gdzie szybko awansował na generała dywizji. Jego relacje z wielkim księciem Konstantym były napięte, co doprowadziło do jego dobrowolnego aresztu domowego.
Dyktator powstania listopadowego
W chwili wybuchu powstania listopadowego w 1830 roku, początkowo opierał się idei przywództwa, jednak 3 grudnia objął stanowisko dyktatora. Chłopicki sabotował ofensywne działania powstańców i dążył do pertraktacji z carem. Zrezygnował z dyktatury w styczniu 1831, ale pozostał doradcą. Brał udział w bitwie pod Grochowem, gdzie został ciężko ranny.
Ostatnie lata i działalność wolnomularska
Ostatnie lata życia spędził w Krakowie, gdzie zmarł w 1854 roku. W 1805 roku był członkiem loży wolnomularskiej L’Union, a później Frères unis.
Upamiętnienie
- Jego nazwisko znajduje się na Łuku Triumfalnym w Paryżu.
- Muzeum Narodowe w Krakowie posiada pamiątki związane z Chłopickim, w tym pistolety od generała La Fayette.
„`
