Jowisz w mitologii rzymskiej
Jowisz, znany również jako Jupiter (łac. Iuppiter), jest w mitologii rzymskiej bogiem nieba, światła i zjawisk atmosferycznych. Uznawany za najwyższe bóstwo panteonu rzymskiego, był także władcą bogów i ludzi oraz symbolem władzy (łac. imperium). Rzymscy władcy często starali się przedstawiać siebie jako ludzkie inkarnacje Jowisza.
Jowisz jest utożsamiany z greckim bogiem Zeusem, z którym dzieli wiele cech i atrybutów, jak piorun i orzeł. Jest on synem Saturna i wywodzi się z praindoeuropejskiego bóstwa dziennego nieboskłonu oraz burzy. Obie nazwy, grecka i łacińska, pochodzą od praindoeuropejskiego imienia Dieus ph2ter, które przekształciło się w łacińskie Iuppiter (Iovis + pater).
Kult Jowisza
Kult Jowisza, znanego jako Jowisz Najlepszy Największy (łac. Iuppiter Optimus Maximus), koncentrował się w świątyni na Kapitolu w Rzymie, gdzie był czczony obok Junony i Minerwy. Kapłan, zwany flamen Dialis, sprawował pieczę nad rytuałami.
Jowisz oraz Trójca Kapitolińska symbolizowali potęgę rzymskiego państwa. W rzymskich koloniach budowano świątynie dedykowane tej trójcy, znane jako Kapitole, co przyczyniło się do rozpowszechnienia kultu poza Rzym.
Przydomki Jowisza
- Stator – ten, który zatrzymuje chwiejące się szeregi rzymskie
- Victor – dawca zwycięstwa
- Versor – ten, który zmusza nieprzyjaciół do ucieczki
- Ultor – karzący, niosący pomstę (Mściciel, podobnie jak Mars)
W 1444 roku w starożytnym italskim mieście Iguvium odkryto tablice poświęcone Jowiszowi, co potwierdza jego znaczenie w wierzeniach Rzymian.
