„`html
Joseph von Eichendorff
Joseph Karl Benedikt Freiherr von Eichendorff (ur. 10 marca 1788 w Łubowicach, zm. 26 listopada 1857 w Nysie) był niemieckim poetą epoki romantyzmu. Studiował prawo i brał udział w wojnach napoleońskich, a po ich zakończeniu pracował jako urzędnik państwowy w Prusach.
Życiorys
Joseph pochodził z katolickiej rodziny szlacheckiej. Jego ojciec, pruski oficer, posiadał majątek ziemski, który jednak w wyniku złego zarządzania i trudnych czasów wojen napoleońskich został utracony. Po nauce w domu, Joseph i jego brat Wilhelm uczęszczali do katolickiego gimnazjum we Wrocławiu, a następnie studiowali prawo w Halle i Heidelbergu, gdzie spotkali wielu poetów romantycznych.
Eichendorff planował wydać antologię górnośląskich baśni, jednak opublikował jedynie kilka opowieści. Jego twórczość charakteryzuje się romantyzmem religijnym oraz panteistycznymi tendencjami osadzonymi w tradycji chrześcijańskiej.
Dzieła
Powieści i opowiadania
- Przeczucie i teraźniejszość (1815)
- Z życia nicponia (1826)
- Marmurowy posąg (1826)
- Wiele hałasu o nic (1833)
- Poeci i ich towarzysze (1834)
- Zamek Dürande (1837)
- Poszukiwacze szczęścia (1841)
Sztuki teatralne
- Wojna filistrom (1824)
- Ezelin von Romano (1828)
- Meierbeths Glück und Ende (1828)
Wiersze
- Gedichte (1837)
- Wiosna i miłość. Poezje (2004)
Eseje
- Historia nowszej poezji romantycznej w Niemczech
- Etyczne i religijne znaczenie nowszej romantycznej poezji w Niemczech (1847)
Podsumowanie
Joseph von Eichendorff był znaczącą postacią niemieckiego romantyzmu, którego twórczość łączyła elementy duchowe z pięknem natury. Jego dzieła, zarówno prozatorskie, jak i poetyckie, są do dziś cenione za głębię emocjonalną i literacką wartość.
„`
