Okres Jōmon w Japonii
Okres Jōmon to faza w historii Japonii odpowiadająca neolitowi, która trwała od około 12 000 p.n.e. do 300 p.n.e. (niektóre źródła podają 250 p.n.e.). Nazwa tego okresu pochodzi od charakterystycznego motywu na naczyniach ceramicznych. Jōmon dzieli się na pięć podokresów w środkowej Japonii oraz na trzy okresy dla Kiusiu i Hokkaido.
Kultura i styl życia
W okresie Jōmon dominowały społeczności myśliwych i zbieraczy, które rozciągały się od południowego Riukiu po północną Japonię. Ludność ta nie uprawiała roli, a ich główne zajęcia obejmowały:
- zbieractwo
- myślistwo
- rybołówstwo
Wytwarzano narzędzia z kamienia i kości, w tym haczyki wędkarskie i ostrza do harpunów. Polowania odbywały się z użyciem łuków, pułapek oraz udomowionych psów. Z czasem myślistwo stało się kluczowym zajęciem.
Ceramika Jōmon
Najważniejszym osiągnięciem okresu Jōmon była ręcznie lepiona ceramika, uznawana za jedną z najstarszych na świecie. Kobiety zajmowały się jej wytwarzaniem, co jest typowe dla kultur neolitycznych. Proces produkcji ceramiki obejmował:
- mieszanie gliny z innymi substancjami, takimi jak łyszczyk, ołów i muszle
- wygładzanie naczyń narzędziami
- wypalanie w temperaturze do 900 °C
W miejscach osad znaleziono również gliniane figurki, które mogą świadczyć o wczesnych kultach, często przedstawiające kobiety, a rzadziej zwierzęta czy półludzi-półzwierzęta. Liczne wizerunki kobiet sugerują matrylinearną strukturę społeczną w tym okresie.
Koniec okresu Jōmon
Kres kultury Jōmon datuje się na lata 300–250 p.n.e., kiedy to społeczność Yayoi zaczęła wypierać lud Jōmon na północ i wschód, co doprowadziło do ich asymilacji.
Odkrycia archeologiczne
Pierwsze znaleziska z okresu Jōmon zostały dokonane przez amerykańskiego zoologa Edwarda Morsa w 1877 roku w Ōmori, co uznawane jest za początek archeologii w Japonii.
Bibliografia
- Linki zewnętrzne:
- Jomon Japan
- Early Japan
- Prehistory News
