John Stanley
John Stanley (1712-1786) był angielskim kompozytorem, organistą i skrzypkiem epoki baroku. Urodził się w Londynie jako syn urzędnika poczty i w dzieciństwie stracił wzrok w wyniku wypadku. Mimo tego, rozpoczął studia muzyczne w wieku siedmiu lat.
Życiorys
Stanley uczył się od organisty Johna Readinga, a później Maurice’a Greene’a w katedrze św. Pawła. W wieku jedenastu lat został organistą w kościele All Hallows przy Bread Street, gdzie zastąpił zmarłego nauczyciela, Williama Babella. W 1734 roku objął stanowisko organisty w Society of the Inner Temple, a cztery lata później ożenił się z Sarah Arnold.
W 1742 roku wydał sześć koncertów „for seven parts” i przeprowadził się do Hatton Garden, gdzie zaprzyjaźnił się z historykiem muzyki, Johnem Hawkinsiem. Po śmierci Haendla w 1759 roku, współpracował z jego uczniem, Johnem Christopherem Smithem. Stanley był również autorem wielu oratoriów i koncertów, które osiągnęły wysoki poziom artystyczny.
W przeciwieństwie do innych kompozytorów swojej epoki, takich jak Arne czy Boyce, Stanley pozostał wierny klasycznej formie barokowej, unikając preklasycystycznych eksperymentów.
Dzieła
- Opus 1: Eight Solos for Flute and Continuo (1740)
- Opus 2: Six Concertos for strings (or organ & strings or flute & continuo) (1742/1745)
- Opus 3: Six Cantatas (1742)
- Opus 4: Six Solos for Flute and Continuo (1745)
- Opus 5: Ten Voluntaries for Organ (1748)
- Opus 6: Ten Voluntaries for Organ (1752)
- Opus 7: Ten Voluntaries for Organ (1754)
- Opus 8: Six Cantatas (1751)
- Opus 9: Three Cantatas (1751)
- Opus 10: Six Concertos for Organ or Harpsichord (1775)
Podsumowanie
John Stanley był znaczącą postacią w muzyce barokowej, tworząc liczne dzieła, które do dziś są cenione. Jego życie i twórczość są dowodem na to, że znaczne ograniczenia, takie jak utrata wzroku, nie muszą przeszkadzać w osiągnięciu sukcesu w sztuce.
