John James Richard Macleod
John James Richard Macleod (1876-1935) był szkockim fizjologiem, który zdobył Nagrodę Nobla w 1923 roku za odkrycie insuliny.
Życiorys
Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Aberdeen w 1898 roku. Po odbyciu studiów podyplomowych w Lipsku oraz pracy w Londynie, w 1903 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie objął stanowisko profesora fizjologii na Case Western Reserve University School of Medicine w Cleveland. W 1918 roku Macleod został profesorem na Uniwersytecie w Toronto, a w 1928 roku powrócił do Szkocji, aby kontynuować pracę na Uniwersytecie w Aberdeen.
Jego badania koncentrowały się na metabolizmie węglowodanów. W Toronto współpracował z Frederickiem Bantingiem, Charlesem Bestem i Jamesem Collipem, co doprowadziło do odkrycia insuliny w 1922 roku, co miało kluczowe znaczenie w leczeniu cukrzycy. W 1923 roku Banting i Macleod zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Banting podzielił się częścią swojej nagrody z Bestem, a Macleod postąpił podobnie w stosunku do Collipa.
Publikacje
Macleod był autorem kilku istotnych prac naukowych, w tym:
- Diabetes, Its Pathological Physiology (1913)
- Carbohydrate Metabolism and Insulin (1926)
- Physiology and Biochemistry in Modern Medicine (1918, współautor)
Podsumowanie
John Macleod to postać kluczowa w historii medycyny, znana z przełomowego odkrycia insuliny oraz wkładu w rozwój fizjologii, który miał znaczący wpływ na leczenie cukrzycy. Jego prace naukowe oraz działalność akademicka pozostają istotnym dziedzictwem w dziedzinie medycyny.
