Johannes Bernhard Basedow
Johannes Bernhard Basedow (1724-1790) był niemieckim pedagogiem i teologiem, który odegrał kluczową rolę w ruchu filantropistów oraz w rozwoju pedagogiki oświecenia w Niemczech.
Życiorys
Urodził się 11 września 1724 roku w Hamburgu. W wieku 15 lat opuścił dom rodzinny i przez rok pracował jako pomocnik lekarza. W 1744 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie w Lipsku oraz Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, gdzie początkowo studiował teologię, a następnie filozofię. Po ukończeniu studiów w 1749 roku rozpoczął pracę jako prywatny nauczyciel.
W 1752 roku obronił pracę magisterską o nowoczesnych metodach nauczania. Pracował jako nauczyciel filozofii w Akademii Sorø, a następnie w gimnazjum w Altonie, gdzie jego poglądy antyreligijne doprowadziły do jego zwolnienia w 1767 roku.
W 1768 roku opublikował pracę postulującą reformę edukacji oraz ograniczenie wpływu Kościoła na system szkolny. W 1771 roku zaproszony przez księcia Leopolda III do Dessau, w 1774 roku założył wzorcową szkołę średnią Philantropinum, która wprowadzała innowacyjne metody nauczania, kładąc nacisk na wychowanie naturalne oraz humanitarne traktowanie uczniów.
W Philantropinum wprowadzono m.in. zajęcia wychowania fizycznego oraz naukę języków nowożytnych, a biedni uczniowie mogli być zwolnieni z czesnego w zamian za pomoc swoim bogatszym kolegom. W 1774 roku wydał traktat Das Elementarwerks, który zrewolucjonizował edukację XVIII wieku, prezentując wiedzę w przystępny sposób dla młodych ludzi.
Johannes Basedow zmarł 25 lipca 1790 roku w Magdeburgu.
Wybrane publikacje
- Praktische Philosophie für alle Stände, 1758
- Neue Aussichten in die Wahrheiten und Religion der Vernunft bis in die Gränzen der glaubwürdigen Offenbarung, 1764
- Vorstellung an Menschenfreunde für Schulen, nebst dem Plan eines Elementarbuches der menschlichen Erkenntnisse, 1768
- Methodenbuch für Väter und Mütter der Familien und Völker, 1770
- Das Elementarwerks, 1774