Johann Daniel Titius (1729-1796) – niemiecki astronom, fizyk i biolog, znany przede wszystkim jako współtwórca reguły Titiusa-Bodego.
Życiorys
Titius urodził się 2 stycznia 1729 roku w Chojnicach, wówczas w Prusach Królewskich (obecnie Pomorze Gdańskie). Po śmierci ojca, kupca Jakoba Tietza, trafił pod opiekę wuja, profesora Michaela Christiana von Hanow, który zadbał o jego edukację. Po ukończeniu gimnazjum w 1748 roku, studiował na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie uzyskał tytuł magistra (1752) i pozostał jako wykładowca. W 1756 roku objął stanowisko profesora na Uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie wykładał matematyki, fizykę, biologię, filozofię i teologię. Dwanaście lat później został rektorem uczelni.
Działalność naukowa
Titius prowadził badania w dziedzinie fizyki i biologii, publikując szereg prac dotyczących eksperymentów naukowych oraz termometrii. W 1765 roku wydał przegląd termometrii oraz monografię o termometrze skonstruowanym przez Hannsa Loesera. Jego prace biologiczne, inspirowane Linneuszem, obejmowały systematyczną klasyfikację roślin, zwierząt i minerałów w publikacji Lehrbegriff der Naturgeschichte Zum ersten Unterrichte (1777).
Titius pisał także traktaty dotyczące klasyfikacji zwierząt i minerałów oraz poruszał kwestie teologiczne i filozoficzne. Tłumaczył dzieła Michela de Montaigne na język niemiecki, a jego wersja uznawana była za najlepszą do 1998 roku. Redagował czasopisma naukowe, w tym Allgemeines Magazin, a także pisał artykuły do Gemeinnützige Abhandlungen, które dotyczyły historii naturalnej Saksonii.
Pomimo licznych ofert pracy w innych uczelniach, Titius pozostał związany z Wittenberdą przez czterdzieści lat swojego życia.
Rodzina
Jego syn, Salomon Constantin (1766-1801), również związał się z nauką, prowadząc wykłady na Uniwersytecie w Wittenberdze oraz zajmując się anatomią i botaniką.
Podsumowanie
Johann Daniel Titius był znaczącą postacią w naukach przyrodniczych XVIII wieku, którego badania miały wpływ na rozwój astronomii, fizyki oraz biologii. Jego osiągnięcia edukacyjne oraz publikacje przyczyniły się do upowszechnienia wiedzy naukowej w swoim czasie.
