Joe Louis – Biografia
Joe Louis, właściwie Joseph Louis Barrow, był amerykańskim pięściarzem wagi ciężkiej, urodzonym 13 maja 1914 roku w La Fayette, a zmarłym 12 kwietnia 1981 roku w Paradise. Zyskał sławę jako mistrz świata w latach 1937-1949, uznawany za jednego z najwybitniejszych bokserów w historii.
Początki kariery
Joe Louis był synem Munroe Barrowa i Lillie Reese, z afroamerykańskimi i częściowo czirokezkimi korzeniami. Rozpoczął zawodową karierę bokserską w 1934 roku. W swoim siódmym pojedynku pokonał Adolpha Wiatera, a następnie wygrał 24 kolejne walki, co uczyniło go pretendentem do tytułu mistrza świata w wadze ciężkiej. Po niespodziewanej porażce z Maxem Schmelingiem, Louis zdobył tytuł po zwycięstwie nad Jamesem Braddockiem 22 czerwca 1937 roku w Chicago, stając się drugim czarnoskórym mistrzem wagi ciężkiej w historii.
Obrony tytułu i wycofanie
Louis obronił swój tytuł 25 razy, co stanowi rekord wszech czasów w wadze ciężkiej. 1 marca 1949 roku ogłosił zakończenie kariery, jednak wkrótce wrócił do ringu z powodu problemów finansowych związanych z wysokimi podatkami. Po powrocie stoczył swoją pierwszą walkę 27 września 1950 roku, przegrywając z Ezzardem Charlesem. Jego ostatnia walka miała miejsce 26 października 1951 roku, kiedy to został pokonany przez Rocky’ego Marciano.
Życie po boksie
Po zakończeniu kariery Louis zmagał się z długami, które wzrosły do 1 miliona USD. Pracował jako atrakcja turystyczna w Las Vegas i próbował swoich sił jako wrestler. W 1982 roku, pośmiertnie uhonorowano go Złotym Medalem Kongresu za jego wkład w amerykański sport i kulturę. W 1990 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu.
Joe Louis pozostaje ikoną boksu, a jego postać pojawia się także w grze wideo Fight Night Champion.
