Jitte – Japońska Broń Policyjna
Jitte to metalowa pałka o długości około 45 cm, charakterystyczna dla Japonii w okresie Edo (1603-1867). Używana była przez japońskie służby policyjne, detektywów oraz tajnych agentów. Na końcu rękojeści znajdował się ozdobny frędzel (fusahimo), którego kolor wskazywał na przynależność funkcjonariusza do konkretnego regionu. Broń ta umożliwiała parowanie ciosów mieczy czy sztyletów oraz zadawanie uderzeń podczas aresztowań.
Po wprowadzeniu edyktu Haitō-rei w 1876 roku, jitte zostało zakazane, ale współcześnie jest ćwiczone w ramach japońskiej sztuki walki zwanej jutte-jutsu.
Wygląd oraz Zastosowanie
Współczesne jitte również ma długość około 45 cm, z wystającym, zagiętym w stronę końca kłem. Mimo że teoretycznie mógłby być używany do chwytania ostrza miecza, w praktyce jest to trudne i niebezpieczne. Użytkownik stara się unikać ostrza, a następnie schwytać je pomiędzy kłem a właściwą częścią broni.
Jitte jest także wykorzystywane do uderzania w mięśnie oraz do zakładania dźwigni na stawy, podobnie jak inne rodzaje pałek.
Historia
Pierwsze jitte przypisuje się legendarnemu kowalowi Masamune, chociaż niektórzy twierdzą, że należy to do jego ojca, Munisai. Używane było na polach bitewnych do unieszkodliwiania przeciwników. Istnieją różne teorie dotyczące pochodzenia jitte, w tym że mogło być wzorowane na broni z Okinawy, znanej jako sai.
Współczesnym odpowiednikiem jitte są tokushu-keibō, różnego rodzaju pałki policyjne. Umiejętność ich użycia (keibō-jutsu) jest częścią szkolenia japońskiej policji w technikach obezwładniania (taihō-jutsu). Wciąż funkcjonują tradycyjne szkoły jutte-jutsu, takie jak Ikkaku-ryū, będąca częścią programu nauczania Shintō Musō-ryū.
Kategorie
- Japońska broń biała
- Broń obuchowa miażdżąca
