Języki analityczne

Języki analityczne

Języki analityczne to te, które wyrażają relacje gramatyczne za pomocą luźnych morfemów, takich jak formy czasowników posiłkowych, przysłówki i przyimki. Przykładem takich języków są języki polinezyjskie.

Historia terminu

Termin „języki analityczne” został wprowadzony przez C. Hocketta w 1958 roku, w ramach amerykańskiej szkoły strukturalistycznej. Hockett zaproponował nowy podział języków, zastępując tradycyjny podział na izolujące, syntetyczne i polisyntetyczne, bardziej elastyczną skalą, w której języki są klasyfikowane w oparciu o bieguny analityczny i syntetyczny.

Ocena analityczności

J. Greenberg wprowadził współczynnik do oceny stopnia analityczności bądź syntetyczności języków. Współczynnik ten opiera się na stosunku liczby morfemów do liczby wyrazów, co pozwala na lepsze zrozumienie charakterystyki poszczególnych języków.