Język Papiamento
Język papiamento, znany również jako papiamentu lub papiamen, jest językiem kreolskim opartym na portugalskim i hiszpańskim. Używa się go głównie na wyspach Aruba, Bonaire i Curaçao w regionie Karaibów. Nazwa „papiamento” pochodzi od czasownika papiá, co oznacza „rozmawiać”. Język ten zawiera liczne zapożyczenia z niderlandzkiego, angielskiego, francuskiego oraz języków afrykańskich.
Historia
Papiamento powstało w połowie XV wieku w wyniku kontaktów między Portugalczykami a mieszkańcami Zachodniej Afryki. W początkowej fazie było to pidżyn, który ułatwiał komunikację między afrykańskimi niewolnikami z różnych grup etnicznych. Z biegiem czasu przekształcił się w język kreolski, podobny do innych języków kreolskich używanych na zachodnim wybrzeżu Afryki.
Gramatyka
Zaimki
- Zaimki osobowe: ja – ami/mi; ty – abo/bo; on/ona/ono – e; my – nos; wy – boso; oni – nan.
- Zaimki dzierżawcze: mój – mi; twój – bo; jego/jej – su; nasz – nos; wasz – boso; ich – nan.
- Zaimki pytajne: Gdzie – Unda?; Ile – Cuanto?.
Rzeczowniki
- Rzeczowniki nie mają rodzaju gramatycznego, ale można dodać wyrazy precyzujące płeć: machu dla mężczyzn i muhe dla kobiet.
- Rzeczowniki nie zmieniają formy w liczbie mnogiej, jeżeli są określone co do liczby, np. un homber (mężczyzna) i dos homber (dwóch mężczyzn).
Użycie w dzisiejszych czasach
Współcześnie papiamento jest językiem urzędowym na Arubie i Curaçao, a na Bonaire ma status języka regionalnego, akceptowanego w administracji.
