Język cachurski
Język cachurski, znany również jako cachski (nazwa własna: ЦIахьна миз), jest językiem z rodziny kaukaskich, zaliczanym do podgrupy lezgińskiej. Jest blisko spokrewniony z językiem rutulskim.
Obecnie język ten jest używany przez Cachurów, rdzenną ludność zamieszkującą kilka aułów w południowym Dagestanie oraz częściowo w północnym Azerbejdżanie. Liczba użytkowników języka cachurskiego wynosi około 22 tys. osób.
Historia piśmiennictwa
Pierwsze wzmianki o próbach stworzenia piśmiennictwa cachurskiego pochodzą z XIII wieku, kiedy to dokonywano przekładów arabskich tekstów liturgicznych. Mimo to, norma literacka nie rozwijała się, a teksty były często zapisywane w języku perskim lub tureckim.
W latach 30. XX wieku podjęto próbę stworzenia nowego piśmiennictwa, opartego na łacince, jednak zakończyła się ona niepowodzeniem. W początku lat 90. XX wieku zainicjowano prace nad normą literacką, opartą na cyrylicy. Powstał również alfabet cyryliczny dla potrzeb piśmiennictwa. Od 1995 roku w języku cachurskim wydawana jest gazeta Nur (Нур, co oznacza Świat).
Stan zagrożenia
Język cachurski jest zagrożony wymarciem, co jest spowodowane niewielką liczebnością społeczności oraz dominacją innych języków, takich jak azerski i rosyjski. Pierwsze informacje na temat języka cachurskiego pojawiły się w II połowie XIX wieku, a w XX wieku badania w regionie prowadzili tacy naukowcy jak A. Gienko i A. Dirr.
Kategorie
- Kategoria: Języki kaukaskie
- Kategoria: Języki zagrożone w Azji
- Kategoria: Języki Rosji
- Kategoria: Języki Azerbejdżanu
