Jezioro Włocławskie
Jezioro Włocławskie, znane również jako Zbiornik Włocławski, to sztuczny zbiornik wodny na Wiśle, utworzony w 1970 roku przez spiętrzenie wód na zaporze we Włocławku. Jest największym sztucznym zbiornikiem w Polsce, rozciągającym się w górę rzeki do Płocka.
Jezioro ma długość 58 km i średnią szerokość 1,2 km, charakteryzując się kształtem rynnowym. Czas retencji wody wynosi średnio 5 dni. Zbiornik emitując około 400 mg metanu na m² dziennie, stanowi istotne źródło gazów cieplarnianych.
Funkcje Zbiornika
Zbiornik Włocławski pełni trzy główne funkcje:
- Retencyjna: Zatrzymuje część fali powodziowej podczas wezbrań wody na Wiśle.
- Energetyczna: Na zaporze znajduje się Elektrownia Wodna Włocławek.
- Turystyczna: W okolicy rozwinięte są ośrodki turystyczne, takie jak Zarzeczewo, Wistka Szlachecka, Soczewka i Murzynowo.
Ochrona Przeciwpowodziowa
Od około 2004 roku, w przypadku wysokich stanów wód, Zbiornik Włocławski pełni rolę zbiornika retencyjnego, co zwiększa jego znaczenie w ochronie przeciwpowodziowej.
Powodzie w 2010 i 2014 roku
W maju 2010 roku, w obliczu nadchodzącej fali powodziowej, na tamie we Włocławku zrzucano wodę z maksymalnym przepływem 6300 m³/s. Fala kulminacyjna dotarła do Włocławka, jednak poziom wody był niższy od prognozowanego z powodu pęknięcia wału wodnego w Świniarach.
W 2014 roku, podczas wezbrań Wisły, do Zbiornika Włocławskiego wpływało 4900 m³/s, a zrzut wynosił 4300 m³/s. Działania te pozwoliły na spłaszczenie fali wezbraniowej i zmniejszenie ryzyka podtopień w dolnym odcinku Wisły.
