„`html
Jerzy Czesław Stempowski
Jerzy Czesław Stempowski (10 grudnia 1893 – 4 października 1969) był polskim eseistą, krytykiem literackim oraz wolnomularzem. Urodził się w Krakowie, a jego rodzina miała ziemiańskie korzenie, osiedlając się na Ukrainie. Stempowski wychowywał się w majątku Szebutyńce, a następnie w Warszawie, gdzie uczęszczał do różnych szkół.
Życiorys
W 1919 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a jego kariera zawodowa obejmowała także rolę korespondenta Polskiej Agencji Telegraficznej oraz wykładowcy w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, Stempowski opuścił Polskę i osiedlił się w Szwajcarii, gdzie prowadził działalność literacką oraz współpracował z paryską „Kulturą”.
W 1946 roku rozpoczął publikację felietonów i esejów w serii Pamiętnik niespiesznego przechodnia. Jego grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie urna z prochami została sprowadzona w 1994 roku.
Twórczość
- Pielgrzym (1924)
- Pan Jowialski i jego spadkobiercy (1931)
- Chimera jako zwierzę pociągowe (1933)
- Nowe marzenia samotnego wędrowca (1935)
- Pełnomocnictwa recenzenta (1938)
- Europa w 1938–1939 (1939)
- Dziennik podróży do Austrii i Niemiec (1946)
- Ziemia berneńska (1954)
- Eseje dla Kassandry (1961)
- Od Berdyczowa do Rzymu (1971)
- Listy z ziemi berneńskiej (1974)
- Eseje (1984)
- Szkice literackie (1988)
- Listy do Jerzego Giedroycia (1991)
- Zapiski dla zjawy (2004)
- W dolinie Dniestru. Pisma o Ukrainie (2014)
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1958)
Bibliografia
- Jacek Hajduk, Fantazje mimowolnego podróżnika, Wojnowice 2016.
- Pan Jerzy. Śladami niespiesznego przechodnia, Warszawa 2005.
- Andrzej Stanisław Kowalczyk, Nieśpieszny przechodzień i paradoksy, Wrocław 1997.
„`
