Jerzy Roszak
Jerzy Roszak (1924-1983) był polskim działaczem państwowym i dyplomatą, związanym z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą (PZPR) w Łodzi i Wrocławiu.
Życiorys
Urodził się 6 lutego 1924 roku w Łodzi. Był synem Jana, podoficera, i Olgi z Sokołowskich. Przed II wojną światową uczęszczał do Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Łodzi. Po wybuchu wojny brał udział w młodzieżowych oddziałach samoobrony „Sokół”, a następnie był więziony w stalagu w Norymberdze oraz pracował przymusowo w Niemczech.
Po wojnie, w sierpniu 1945 roku, powrócił do Polski. W 1947 roku zdał maturę w Łodzi i rozpoczął pracę w lokalnych instytucjach, angażując się w działalność PPR. Pełnił funkcje w Komitecie Łódzkim PPR oraz PZPR, a w 1952 roku ukończył Szkołę Partyjną przy Komitecie Centralnym PZPR.
W 1957 roku przeszedł do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych jako dyrektor Biura Paszportów Zagranicznych. Ukończył również studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w 1960 roku. W latach 1960-1964 był dyrektorem Departamentu Konsularnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, gdzie uczestniczył w przygotowaniach do konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych.
W 1964 roku został ambasadorem PRL w Austrii, a po zakończeniu misji ponownie objął kierownictwo Departamentu Konsularnego. W latach 1977–1980 pełnił funkcję ambasadora w Norwegii, z akredytacją w Islandii. Po 1980 roku pracował jako dyrektor Centrum Informacji MSZ oraz dyrektor Departamentu ds. Stosunków z ZSRR.
Odznaczenia i życie osobiste
Jerzy Roszak był odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Z małżeństwa z Tamirą z Korsaków miał dwoje dzieci — syna Cezarego i córkę Elżbietę. Zmarł 31 sierpnia 1983 roku i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.
Bibliografia
- Ryszard Liczmański, Jerzy Roszak, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXII, 1990
