Jerzy Mellibruda
Jerzy Mellibruda (22 lipca 1938 – 4 września 2020) był polskim psychologiem i psychoterapeutą, profesorem w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Specjalizował się w uzależnieniach, szczególnie problemach alkoholowych, oraz był autorem licznych prac naukowych.
Życiorys
Mellibruda ukończył studia psychologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1969 roku. Po studiach odbył staż kliniczny pod kierunkiem prof. Antoniego Kępińskiego, a w 1972 roku obronił pracę doktorską. Był założycielem oraz długoletnim dyrektorem Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (od 1993 roku) oraz szefem Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Pełnił także funkcję kierownika Katedry Psychologii Uzależnień, Przemocy i Sytuacji Kryzysowych w SWPS w Warszawie.
W 1998 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Był aktywnym popularyzatorem idei wsparcia dla Dorosłych Dzieci Alkoholików w Polsce oraz superwizorem psychoterapii. Posiadał certyfikaty w zakresie psychoterapii uzależnień oraz psychologii klinicznej.
Publikacje
Jerzy Mellibruda był autorem wielu publikacji, w tym:
- Poszukiwanie samego siebie (1977, 2001)
- Ja – ty – my. Psychologiczne możliwości ulepszania kontaktów międzyludzkich (1980, 2003)
- Możliwości rozwoju osobistego (1992)
- Pułapka niewybaczonej krzywdy (1995)
- Tajemnice ETOH, czyli Alkohol i nasze życie (1993)
- Ludzie pomagający ludziom z problemami alkoholowymi: diagnozy i pierwsze próby zmian (1999)
- Alkohol i życie codzienne (2001)
- Teoria i praktyka terapii Gestalt (2009)
- Praktyka psychoterapii (2018)
Podsumowanie
Jerzy Mellibruda był znaczącą postacią w polskiej psychologii, szczególnie w kontekście uzależnień. Jego wkład w rozwój psychoterapii oraz edukację w obszarze problemów alkoholowych jest nieoceniony, a jego prace stanowią ważne źródło wiedzy dla specjalistów i osób zainteresowanych tymi zagadnieniami.
