„`html
Jerzy Tadeusz Harasymowicz
Jerzy Harasymowicz (24 lipca 1933 – 21 sierpnia 1999) był polskim poetą, przedstawicielem Pokolenia ’56 oraz założycielem grup poetyckich Muszyna i Barbarus. Urodził się w Puławach w rodzinie o bogatej historii, co miało wpływ na jego twórczość, koncentrującą się na kwestiach tożsamości i genealogii.
Życie i edukacja
Po wojnie Harasymowicz przeniósł się z rodziną do Krakowa, gdzie kontynuował edukację. Jego zainteresowania poetyckie zaczęły się rozwijać podczas praktyk leśnych w Muszynie. Debiutował w 1953 roku w „Echu Tygodnia”, a jego wiersze szybko zyskały uznanie.
Twórczość
Poezja Harasymowicza często odnosi się do gór, szczególnie Beskidów i Bieszczadów, które stały się inspiracją dla wielu artystów. Jego twórczość obejmowała także tematy historyczne i społeczne, a także odniesienia do kultury Łemkowszczyzny.
- W latach 70. i 80. skupił się na historii Polski oraz barokowych formach poetyckich.
- Pisał również o codziennym życiu w Krakowie i jego mieszkańcach.
- Jako zagorzały kibic Cracovii, pisał okolicznościowe wiersze o meczach.
Publikacje
Harasymowicz opublikował 59 książek, w tym 39 tomików poezji. Najważniejsze z nich to:
- Cuda (1954)
- Na cały regulator (1975)
- Miłość w górach (1997)
- Bieszczady (2003)
Napisał również dramaty, takie jak Worożycha i Schronisko.
Śmierć i upamiętnienie
Harasymowicz zmarł w 1999 roku, a jego ciało zostało spopielone. Poecie postawiono pomnik w Bieszczadach, a w Krakowie umieszczono tablicę pamiątkową na Cmentarzu Salwatorskim, upamiętniając jego wkład w polską literaturę.
„`
