„`html
Jerzy Paweł Gorgoń
Jerzy Gorgoń (ur. 18 lipca 1949 w Zabrzu-Mikulczycach) to polski piłkarz, obrońca, reprezentant Polski i olimpijczyk, a także trener.
Życiorys
Gorgoń rozpoczął swoją karierę w MGKS Mikulczyce, a następnie grał w Górniku Zabrze, zdobywając dwa tytuły mistrza Polski i pięć Pucharów Polski. W późniejszych latach występował w FC Sankt Gallen, gdzie zyskał popularność dzięki swojemu wzrostowi (192 cm) i boiskowemu przydomkowi „Długi”. W reprezentacji Polski brał udział w mistrzostwach świata 1974 (3. miejsce) i 1978 oraz igrzyskach olimpijskich 1972 (złoty medal) i 1976 (srebrny medal).
Kariera piłkarska
Gorgoń rozpoczął grę w juniorach MGKS Mikulczyce, a w 1967 roku podpisał kontrakt z Górnikiem Zabrze. Debiutował w ekstraklasie 24 marca 1968 roku. Z Górnikiem zdobył wiele trofeów, w tym wicemistrzostwo Polski oraz dotarł do finału Pucharu Europy w 1970 roku. W 1975 roku był bohaterem „afery pociągowej”, co skutkowało sześciomiesięczną dyskwalifikacją. Po pewnym czasie wrócił do ekstraklasy, a swoją karierę zakończył w Szwajcarii, grając w FC Sankt Gallen.
Kariera reprezentacyjna
Gorgoń zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski 23 września 1970 roku. Był kluczowym zawodnikiem na igrzyskach olimpijskich w 1972 roku, gdzie zdobył złoty medal, oraz na mistrzostwach świata w 1974 roku, gdzie Polska zajęła 3. miejsce. Uczestniczył także w igrzyskach olimpijskich w 1976 roku, zdobywając srebrny medal, oraz w mistrzostwach świata w 1978 roku.
Po zakończeniu kariery
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Gorgoń pozostał w Szwajcarii, gdzie trenował rezerwy FC Sankt Gallen oraz drużyny juniorskie. W 2012 roku został ambasadorem Górnika Zabrze.
Sukcesy
- Górnik Zabrze:
- Mistrzostwo Polski: 1971, 1972
- Puchar Polski: 1968, 1969, 1970, 1971, 1972
- Puchar Ligi Polskiej: 1978
- Reprezentacja Polski:
- 3. miejsce Mistrzostw Świata: 1974
- Mistrzostwo olimpijskie: 1972
- Wicemistrzostwo olimpijskie: 1976
- Indywidualne:
- Złoty But w plebiscycie katowickiego „Sportu”: 1973
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1972)
- Złota Odznaka PZPN (1972)
- Sztandar Pracy II klasy (1974)
„`
