Jerzy Gawin
Jerzy Gawin, pseudonimy Słoń oraz Miecz, to postać związana z II wojną światową, urodzona 20 września 1922 roku w Warszawie, gdzie zginęła 23 września 1944 roku. Był podharcmistrzem, członkiem Szarych Szeregów, porucznikiem Armii Krajowej oraz powstańcem warszawskim, pełniącym funkcję drugiego dowódcy III plutonu „Felek” w 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”.
Lata młodzieńcze
Jerzy Gawin był synem Marcelego Gawina, właściciela firmy „Pomoc szkolna”, oraz Janiny z Koszelików. Uczył się w III Męskim Gimnazjum Miejskim im. Hugona Kołłątaja, gdzie przyjaźnił się z wieloma rówieśnikami. W 1934 roku dołączył do 80. Warszawskiej Drużyny Harcerzy ZHP. Po zdaniu matury w 1941 roku rozpoczął studia na politechnice.
Konspiracja
Po rozpoczęciu II wojny światowej wstąpił do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. W 1942 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”, przyjmując pseudonim Miecz.
Akcje
Jerzy Gawin brał udział w licznych akcjach bojowych, w tym:
- Akcja pod Arsenałem – dowódca sekcji, za którą otrzymał Krzyż Walecznych.
- Akcja w Celestynowie – zespół uderzeniowy.
- Akcja szosy – dowódca, ostrzał niemieckich pojazdów na trasie Warszawa–Grójec.
- Akcja pod Pogorzelą – ostrzał pociągu urlopowego 23/24 października 1943.
- Akcja Jula – przerwanie ruchu kolejowego 5/6 kwietnia 1944.
- Akcja Par. II – szkolenie bojowe w warunkach polowych, czerwiec 1944.
Powstanie warszawskie
W czasie powstania warszawskiego dowodził 1. drużyną w plutonie „Felek”. Po śmierci swojego poprzednika, 11 sierpnia 1944 roku, objął dowództwo plutonu. Zginął 23 września 1944 roku, gdy prowadził resztki swojego plutonu w próbie przebicia się z Czerniakowa do śródmieścia. Jego ciało nigdy nie zostało odnalezione.
Odznaczenia
Jerzy Gawin został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (V klasy) oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Upamiętnienie
W jego pamięci odsłonięto głaz z tablicą pamiątkową 11 listopada 1994 roku przy ul. Czerniakowskiej w Warszawie.
