Jerzy Chwalczewski
Jerzy Chwalczewski (zm. 1549) był katolickim duchownym, kanonikiem i kantorem wileńskim, a także biskupem łuckim. Pochodził z Raszkowa, w obecnym powiecie ostrowskim, jako brat Piotra i Stanisława Chwalczewskich.
Życiorys
W 1522 roku objął stanowisko podskarbiego biskupa wileńskiego, Jana z książąt litewskich. Około 1525 roku został sufraganem wileńskim oraz biskupem tytularnym metoneńskim. 24 kwietnia 1536 roku został biskupem łuckim.
Wśród jego osiągnięć znajduje się budowa katedry w Łucku oraz zamku biskupiego w Torczynie, który lokował w 1540 roku. W 1542 roku zwołał synod diecezjalny, mający na celu przygotowanie duchowieństwa do walki z reformacją. Chwalczewski uczestniczył również w pracach nad zjednoczeniem Korony Polskiej z Wielkim Księstwem Litewskim.
Przypisy
Bibliografia
- Władysław Pociecha, Jerzy Chwalczewski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IV, 1938, s. 1–2.
- Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Ostróg 2001.
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, Warszawa, 1880–1902, s. 405–406.
Linki zewnętrzne
Jerzy Chwalczewski był istotną postacią w historii duchowieństwa katolickiego w I Rzeczypospolitej, odgrywając ważną rolę zarówno w zakresie administracji kościelnej, jak i w działaniach na rzecz jedności politycznej regionu.
