Jerzy Borszewski
Jerzy Borszewski (23 czerwca 1915 – 17 listopada 1959) był polskim chirurgiem i lekarzem, który znacząco wpłynął na rozwój chirurgii w Polsce.
Życiorys
Ukończył szkołę średnią w Warszawie, a następnie studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego w 1939 roku. Pracę zawodową rozpoczął w Klinice Chirurgicznej w Poznaniu, jednak po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Warszawy, a później do Krakowa, gdzie współpracował z uznanymi chirurgami.
Po wojnie powrócił do Poznania, gdzie uczestniczył w tworzeniu II Kliniki Chirurgicznej, a w 1950 roku objął stanowisko adiunkta. W 1954 roku uzyskał habilitację, a w 1955 roku był inicjatorem powołania III Kliniki Chirurgicznej w Szpitalu Miejskim im. Józefa Strusia, gdzie został jej kierownikiem. Zorganizował zespół lekarzy specjalizujących się w anestezjologii.
Borszewski pełnił również funkcje konsultanta wojewódzkiego ds. chirurgii oraz ordynatora Oddziału Chirurgicznego w Szpitalu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Poznaniu. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich, a w latach 1956-1957 przewodniczył zarządowi Oddziału Poznańskiego.
W swoim dorobku naukowym opublikował 25 prac dotyczących m.in. chirurgicznego leczenia zatorów tętnic kończyn i przewlekłego zapalenia trzustki.
Bibliografia
- Jan Markowski, Jerzy Borszewski, w: Sylwetki chirurgów polskich (red. Józef Bogusz, Witold Rudowski), Ossolineum, Wrocław 1983
Borszewski pozostawił po sobie istotny wkład w polską chirurgię, zdobywając uznanie jako wykładowca i praktykujący lekarz. Jego prace miały wpływ na rozwój technik chirurgicznych oraz edukacji medycznej w Polsce.
