Jerzy Albin de Tramecourt (1 marca 1889 – listopad 1939) był majorem piechoty Wojska Polskiego, urzędnikiem państwowym oraz działaczem społecznym i niepodległościowym. Pełnił funkcje wojewody poleskiego i lubelskiego.
Życiorys
Urodził się w Lublinie w rodzinie Władysława i Klementyny de Tramecourt. Po ukończeniu Szkoły Handlowej w Lublinie, w 1905 roku zaangażował się w działalność społeczną, będąc wiceprzewodniczącym Związku Młodzieży Narodowej. Ze względu na aktywność w strajku szkolnym w 1905 roku, musiał kontynuować naukę w Warszawie, gdzie w 1910 roku ukończył Szkołę Przemysłowo-Techniczną.
W 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, został zmobilizowany do armii carskiej, a następnie wstąpił do Legionów Polskich, gdzie walczył na froncie. Po internowaniu w obozie w Szczypiornie, wrócił do Polski w 1918 roku, obejmując funkcję komendanta III Okręgu Podlaskiego POW.
W II Rzeczypospolitej kontynuował służbę wojskową w 22 pułku piechoty, wyróżniając się w wojnie polsko-bolszewickiej. Awansował na kapitana (1922) i majora (1928), a później pełnił funkcje w administracji państwowej, m.in. jako starosta.
W 1937 roku został mianowany wicewojewodą poleskim, a następnie wojewodą lubelskim. W Lublinie angażował się w działalność społeczną i pomocową, w tym w organizację pomocy dla bezrobotnych.
Po wybuchu II wojny światowej pozostał w Lublinie, gdzie kierował instytucjami państwowymi. Po zajęciu Lublina przez Niemców został aresztowany 20 października 1939 roku i zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w listopadzie tego samego roku.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości (28 grudnia 1933)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)
Podsumowanie
Jerzy Albin de Tramecourt był ważną postacią w historii Polski, zarówno w kontekście militarnym, jak i administracyjnym. Jego działania w czasie międzywojennym oraz w trakcie II wojny światowej miały istotny wpływ na lokalne społeczności w Lublinie i regionie. Zginął tragicznie podczas okupacji niemieckiej, pozostawiając po sobie dziedzictwo jako patriota i społecznik.
