Jeremiasz Falck
Jeremiasz Falck (1609-1677) był XVIII-wiecznym rytownikiem, znanym pod pseudonimami Polonus lub Gedanensis. Urodził się i zmarł w Gdańsku, gdzie wykonał około 500 sztychów, w tym portretów polskich, scen biblijnych oraz alegorycznych.
Twórczość
Falck zasłynął z portretów takich postaci jak Władysław IV, Maria Ludwika, Jan Kazimierz, a także z rycin inspirowanych dziełami wielkich mistrzów, takich jak Tintoretto czy Tycjan. Jego charakterystycznym stylem były portrety w profilu, umieszczone w owalu.
W 1633 roku wyjechał do Paryża, gdzie stworzył serię rycin przedstawiających cztery pory roku. Następnie mieszkał w Holandii i w latach 1649-1654 pracował jako nadworny rytownik królowej szwedzkiej Krystyny. Po jej abdykacji przeniósł się do Kopenhagi, Amsterdamu i Hamburga.
W 1646 roku wrócił do Gdańska, gdzie wykonał sztychy na cześć Marii Ludwiki, a także portrety dla dzieł takich jak Selenografia Heweliusza. W 1660 roku stworzył ryciny do katalogu kolekcji Gerarda de Reynst, a dwa lata później w Hamburgu wykonał serię botaniczną.
Współpraca i Dziedzictwo
Głównym nurtem twórczości Falcka były miedzioryty według portretów Daniela Schultza Młodszego. Współpracował z gdańskim wydawnictwem Georga Forstera, ilustrując wiele znaczących dzieł. Jego prace są cenione przez bibliofilów i kolekcjonerów.
W 1664 roku powrócił do Gdańska, gdzie zmarł i został pochowany w kościele św. Piotra i Pawła. Sygnował swoje prace jako „Jeremias Falck Polonus”. Jego dziedzictwo jest upamiętnione przez patronat ulicy oraz tramwaju w Gdańsku.
