Jeremi Wasiutyński

Jeremi Maria Franciszek Wasiutyński

Jeremi Wasiutyński (1907-2005) był polskim filozofem i astrofizykiem, który od 1937 roku osiedlił się w Norwegii. Po wojnie związał swoje życie z nauką, publikując liczne prace naukowe oraz eseje.

Życiorys

Wasiutyński urodził się w Warszawie jako syn inżyniera kolejnictwa Aleksandra oraz Klotyldy z Romockich. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zgłębiał astronomię, matematykę, fizykę, chemię, filozofię i psychologię w latach 1925-1932. W 1937 roku wyjechał do Norwegii, gdzie rozpoczął pracę nad doktoratem, jednak obrona pracy magisterskiej, dotyczącej hydrodynamiki i struktury gwiazd, została opóźniona przez II wojnę światową i odbyła się dopiero w 1948 roku.

W Norwegii nie przyjął ofert pracy w Polsce, co pozwoliło mu na rozwój kariery naukowej. Publikował prace w prasie norweskiej i fińskiej, zdobywając stypendia naukowe, w tym stałe stypendium rządowe w 1965 roku oraz stypendium profesorskie w 1976 roku.

Twórczość

Wasiutyński był autorem wielu znaczących prac naukowych. Jego pierwsza książka, Kopernik. Twórca nowego nieba (1938), skupiała się na Mikołaju Koperniku, jego młodości oraz wpływie kultury niemieckiej i włoskiej. Książka zdobyła uznanie i została nagrodzona przez „Wiadomości Literackie”. W latach 1943-1944 wydał trzytomową historię świata Verden og geniet (Świat i geniusz), a jego najważniejsze prace to The Speech of God oraz The Solar Mystery, obie wydane w 2002 roku.