Jeppe Aakjær (ur. 10 września 1866 w Aakjær, zm. 22 kwietnia 1930 w Jenle) – dziennikarz, poeta i pisarz duński, przedstawiciel realizmu jutlandzkiego.
Jeden z najpopularniejszych duńskich twórców przełomu XIX i XX w. Początkowo pracował jako dziennikarz, m.in. w gazecie „Politiken”. Debiutował zbiorem opowiadań Bondens søn („Chłopski syn”) – 1899). Swą karierę literacką rozpoczął od wydania życiorysu duńskiego poety Steena Blichera (1903–1904). Jego pierwsza powieść pojawiła się w 1904, a w 1905 i 1906 zbiory poezji, m.in. Fri Felt (”Wolne pole”) i Rugens Sange (”Pieśni zboża”), które stały się bardzo popularne po napisaniu do nich muzyki przez duńskiego kompozytora Carla Nielsena.
Jego liryka była inspirowana krajobrazem i ludową kulturą Jutlandii (→ „realizm jutlandzki”). Pisał w dialekcie jutlandzkim powieści z życia robotników rolnych tego regionu, których pracę obserwował podczas dorastania w gospodarstwie rolnym w Jutlandii. Poruszał ważne problemy wsi i walczył o prawa tych ludzi (m.in. Vredens børn („Dzieci gniewu”) – 1904, Arbejdets glæde („Radość pracy”) – 1914). Jego utwory wyróżniają się odrębnością, jędrnym językiem, antyklerykalizmem i plastyką opisu.
Powieść Vredens børn („Dzieci gniewu”) wywołała publiczną dyskusję i przyczyniła się do wprowadzenia niewielkich reform społecznych na wsi, mających na celu polepszenie bytu robotników rolnych.
Już jako znany literat osiedlił się w powiecie Himmerland, angażując się w upowszechnianie kultury wśród ludności wsi (odczyty, zabawy ludowe) oraz badania etnograficzne z dziejów kultury wsi duńskiej, co zyskało mu dodatkowe uznanie współczesnych.
Przypisy
Kategoria:Duńscy dziennikarze
Kategoria:Duńscy pisarze
Kategoria:Pisarze związani z Kopenhagą
Kategoria:Urodzeni w 1866
Kategoria:Zmarli w 1930
