Jefim Bogolubow
Jefim Bogolubow (ur. 14 kwietnia 1889, zm. 18 czerwca 1952) był wybitnym rosyjskim, radzieckim i niemieckim szachistą, arcymistrzem od 1951 roku. Uczestniczył w meczach o mistrzostwo świata z Aleksandrem Alechinem.
Życiorys
Bogolubow był dwukrotnym mistrzem Rosji i odniósł wiele sukcesów w silnych turniejach szachowych w latach dwudziestych. Do najważniejszych osiągnięć należą:
- 1922 – pierwsze miejsce na turnieju w Pieszczanach, wyprzedzając Alechina.
- 1923 – podział pierwszego miejsca w Karlowych Warach.
- 1925 – zwycięstwo w Moskwie, pokonując m.in. Emanuela Laskera i Jose Raula Capablankę.
- 1928 – triumf w Bad Kissingen, pozostawiając w pokonanym polu Capablankę i Maksa Euwego.
W 1926 roku Bogolubow osiedlił się w Niemczech, odmawiając powrotu do ZSRR. W 1931 roku, podczas olimpiady szachowej w Pradze, był liderem reprezentacji Niemiec, zdobywając srebrny medal na pierwszej szachownicy z wynikiem (+9 -1 =7).
Uczestniczył w meczach o mistrzostwo świata, gdzie mierzył się z Alechinem. Pierwszy mecz w 1929 zakończył się porażką Bogolubowa (+5 -11 =9), a rewanż w 1934 również przyniósł mu porażkę (+3 -8 =15).
Bogolubow przyczynił się do rozwoju teorii debiutów, a jego nazwisko jest związane z obroną powstającą po posunięciach 1. d4 Sf6, 2. c4 e6, 3. Sf3 Gb4+.
W systemie Chessmetrics osiągnął najwyższy ranking w styczniu 1927 roku, zdobywając 2768 punktów i zajmując pierwsze miejsce na świecie.
Bibliografia
- Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki, Szachy od A do Z, tom I, Warszawa 1986, s. 98–100.
