Jedwabny Szlak
Jedwabny Szlak to historyczny system dróg handlowych łączących Chiny z Europą, Persją i Indiami. Miał długość około 12 tys. km i był używany od III wieku p.n.e. do XVII wieku n.e., kiedy to stracił na znaczeniu na rzecz odkrycia drogi morskiej do Chin.
Nazwa
Termin „Seidenstrasse” został wprowadzony przez niemieckiego podróżnika Ferdinanda von Richthofena w 1877 roku. Mimo że nazwa pochodzi od jedwabiu, szlak transportował wiele innych towarów.
Przebieg
Szlak zaczynał się w Xi’an, prowadził przez Lanzhou do oazy Dunhuang, gdzie rozdzielał się na dwa główne kierunki:
- Północny: przez Hami, Turfan, Korla, Kucza i Aksu do Kaszgaru, a także przez Ałmałyk i Samarkandę.
- Południowy: przez Czarklik, Czerczen, Niję, Keriję, Hoten i Jarkend do Kaszgaru.
Istniały także dalsze szlaki z Kaszgaru, m.in. do Gandhary, Pamiru i przez Zakaukazie do Konstantynopola.
Towary
Na Jedwabnym Szlaku transportowano różnorodne towary:
- Ze wschodu: jedwab, żelazo, papier.
- Na zachód: złoto, perfumy, biżuterię, winogrona, rośliny uprawne oraz jadeit.
Jedwab pojawił się w rejonie Morza Śródziemnego w II wieku p.n.e.
Nowy Jedwabny Szlak
W 2013 roku chiński przewodniczący zapowiedział utworzenie nowego Jedwabnego Szlaku, który ma łączyć Chiny z Europą. Plan zakłada szlak lądowy prowadzący z różnych miejscowości w Chinach przez Urumczi do Europy, z węzłami logistycznymi w Polsce.
Szacowany koszt przedsięwzięcia wynosi od 60 do 100 miliardów dolarów, a projekt ma na celu zwiększenie wymiany handlowej między krajami.
W 2016 roku Chiny podpisały konwencję o międzynarodowym transporcie drogowym, co przyspieszyło procedury transportowe między Europą a Chinami. Przykłady szybkiego transportu to dostarczenie towarów z Polski do Chin w 13 dni oraz z Niemiec w 12 dni.
W 2019 roku uruchomiono nowe połączenia towarowe, a czas transportu z Chin do Polski oscylował w granicach 14-22 dni.
