Jędrzej Moraczewski
Jędrzej Moraczewski (1802-1855) był polskim historykiem, publicystą i działaczem społecznym, uznawanym za przedstawiciela lelewelowskiej szkoły historycznej. Jego działalność obejmowała m.in. tworzenie encyklopedii oraz pracę w różnych organizacjach społecznych.
Życie i edukacja
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej w Dusinie. Kształcił się w Poznaniu oraz Kaliszu, a studia prawnicze i filozoficzne ukończył na uniwersytetach w Berlinie i Heidelbergu. Po zakończeniu studiów pracował w sądownictwie oraz w redakcji „Powszechnego Dziennika Krajowego”.
W 1830 roku zaangażował się w powstanie listopadowe, pełniąc misję dyplomatyczną w Lipsku oraz walcząc w pułku Grothusa. Po powrocie do rodzinnego majątku w Zielątkowie, osiedlił się na stałe w Poznaniu w 1841 roku.
Działalność społeczna i publicystyczna
Moraczewski był aktywnym uczestnikiem życia społecznego w Poznaniu. Współtworzył m.in. Bazar, Bank Ziemiański oraz Centralne Towarzystwo Rolnicze. Angażował się w działania na rzecz założenia polskiego uniwersytetu oraz stałej sceny teatralnej w Poznaniu.
W latach 1842-1852 redagował „Starożytności Polskie”, jedną z pierwszych polskich encyklopedii. Był także współzałożycielem „Dziennika Domowego” oraz organizacji takich jak Towarzystwo Przemysłowe Polskie i Towarzystwo Zbieraczów Starożytności Krajowych.
Publikacje
- Dzieje Rzeczypospolitej polskiej, tomy 1–9 (1843–1855)
- Opis pierwszego Zjazdu słowiańskiego
- Gospodarza Jędrzeja opowiednia podług starych księg polskich, t. 1–3 (1850–1854)
- Wypadki poznańskie z roku 1848 (1850)
- Włościanin polski ze względu historycznego, statystycznego i politycznego
- Polska w złotym wieku przedstawiona wyimkami z Dziejów Rzeczypospolitej Polskiej
Jędrzej Moraczewski pozostaje ważną postacią w polskiej historii, zarówno jako badacz, jak i działacz społeczny, a jego publikacje stanowią cenny wkład w historiografię polską.
