Jan Baptysta d’Ornano
Jan Baptysta (Jean-Baptiste) d’Ornano I, hrabia Montlaur (1583-1626), był marszałkiem Francji w czasach Henryka IV i Ludwika XIII.
Życiorys
Jan Baptysta d’Ornano był synem marszałka Francji Alfonsa d’Ornano i Marguerite de Flassans. Urodził się w Bordeaux i wychował się na dworze królewskim, gdzie kształcił się na oficera pod okiem ojca. W młodości wyróżnił się podczas wojny z Sabaudią, zdobywając awans na pułkownika oraz dowództwo pułku korsykańskiego.
Po śmierci ojca, Henryk IV przyznał mu godność gubernatora twierdzy Château-Trompette oraz zamku Pont-Saint-Esprit. Po śmierci króla, cieszył się przychylnością regentki, Marii Medycejskiej, która zleciła mu obronę Gujenny i Gaskonii.
W 1617 roku poślubił posażną spadkobierczynię hrabiów Montlaur. W 1619 roku został mianowany generalnym gubernatorem Normandii oraz opiekunem brata Ludwika XIII, Gastona Orleańskiego. Jego awans wywołał zazdrość dworzan, którzy podważyli zaufanie Ludwika XIII. W wyniku intryg d’Ornano zrezygnował z wysokich funkcji i wrócił na skromniejsze stanowisko gubernatora.
W celu dowiedzenia swojej niewinności, dobrowolnie zgłosił się do Bastylii. Po tym wydarzeniu, król przywrócił mu wszystkie funkcje i nadał tytuł marszałka Francji. Pomimo trudnych doświadczeń, d’Ornano nie angażował się w intrygi dworskie, co doprowadziło do konfliktu z kardynałem Richelieu, który obawiał się jego wpływów na króla.
Kardynał postanowił uwięzić d’Ornano w zamku Vincennes, gdzie według wielu źródeł, marszałek został otruty. Jan Baptysta d’Ornano nie pozostawił potomstwa.
