Jean Baptiste Camille Corot
Jean Baptiste Camille Corot (1796-1875) był francuskim malarzem, znanym głównie z pejzaży, a także scen historycznych i portretów. Urodził się w Paryżu, w rodzinie krawców na dworze Napoleona I. Mimo początkowych planów ojca dotyczących kariery w handlu tekstyliami, Corot zdecydował się na sztukę, a pierwsze lekcje malarstwa otrzymał od Achille’a Etna Michallona i Jean Victora Bertina.
Życie i kariera
Corot uczęszczał do liceum w Rouen, gdzie nie wyróżniał się wśród rówieśników. W latach 1825-1828 przebywał we Włoszech, studiując dzieła starych mistrzów. Wrócił do Włoch jeszcze dwukrotnie. Po powrocie do Francji mieszkał w Paryżu, często podróżując po kraju w poszukiwaniu inspiracji. Regularnie wystawiał swoje prace od 1827 roku, a od 1848 roku był członkiem jury paryskiego Salonu. W końcu życia cieszył się uznaniem i odnosił sukcesy finansowe.
Corot był znany z hojności, wspierając ubogich oraz młodych artystów. Zmarł w 1875 roku w Ville-d’Avray na skutek choroby żołądka i został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
Uczniowie
Wśród jego uczniów oraz artystów, którzy kontynuowali jego dziedzictwo, znajdowali się:
- Camille Pissarro
- Eugène Boudin
- Pascal Dagnan-Bouveret
- Berthe Morisot
Wybrane dzieła
- Poryw wiatru (1865–1870)
- Koloseum: Widok z ogrodów Farnese (1826)
- Kobieta z perłą (1858-1868)
- Wspomnienie z Mortefontaine (1864)
- Ranek: Taniec nimf (1851)
- Katedra w Sens (1874)
- Most Augusta w Narni (1826)
- Wóz z sianem (1865–1870)
- Orfeusz wyprowadzający Eurydykę z podziemi (1861)
Podsumowanie
Jean Baptiste Camille Corot był kluczową postacią w historii malarstwa realistycznego, a jego wpływ na przyszłe pokolenia artystów pozostaje nieoceniony.
