Jazz-funk – Charakterystyka i Historia
Jazz-funk to podgatunek muzyki jazzowej łączący elementy funkowe, soulowe oraz rhythm’n’bluesowe. Charakteryzuje się mocną sekcją rytmiczną, obecnością elektrycznych instrumentów, w tym syntezatorów, oraz intensywną improwizacją jazzową. Muzyka ta często zawiera soulowy śpiew i wyraźną aranżację.
Rozwój Gatunku
Jazz-funk rozwijał się głównie w Stanach Zjednoczonych w latach 70. XX wieku. Artyści jazzowi, tacy jak Cannonball Adderley, Miles Davis i Herbie Hancock, wprowadzali elementy funkowe do swojej twórczości. Z drugiej strony, przedstawiciele muzyki soul i funk, jak Earth, Wind & Fire, wzbogacali swoje utwory o jazzową improwizację. Gatunek ten pojawiał się także w Europie, gdzie łączono jazz z rhythm’n’bluesem.
Początki jazz-funku sięgają późnych lat 60. XX wieku, kiedy to muzycy zaczęli eksperymentować z nowymi brzmieniami. Kluczowym momentem w historii gatunku był album „Headhunters” Herbiego Hancocka, zwłaszcza utwór „Chameleon”, który zdobył olbrzymią popularność. Album ten stał się najlepiej sprzedającą się płytą jazzową w historii do 1992 roku.
Jazz-funk spotkał się również z krytyką, zarzucającą mu spłycanie muzyki i nadmierne korzystanie z popowych elementów. W Polsce w latach 70. termin „jazz-funk” nie był powszechnie stosowany, a muzykę tę określano jako „muzykę komercyjną”. Przełom lat 70. i 80. przyniósł odejście od jazzowych korzeni, jednak w latach 90. jazz-funk powrócił, wzbogacony o hip-hopowe elementy.
Przykładowi Twórcy Jazz-funku
- Herbie Hancock
- Roy Ayers
- Ronnie Laws
- Charles Earland
- Brecker Bros
- Crusaders
- Donald Byrd
- Miles Davis
- Lonnie Liston Smith
- Gil Scott-Heron
- Eumir Deodato
- Azymuth
- Alphonse Mouzon
- Jan Hammer
- Flora Purim & Airto Moreira
Jazz-funk pozostaje istotnym elementem w historii muzyki, łącząc różne gatunki i wpływając na rozwój współczesnych brzmień.
