Jaszczurka zwinka (Lacerta agilis)
Jaszczurka zwinka to gatunek jaszczurki z rodziny jaszczurkowatych (Lacertidae), który występuje w większości Europy, w tym w Polsce, gdzie jest najczęściej spotykanym gadem. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje ją jako gatunek najmniejszej troski (LC).
Taksonomia
Gatunek został opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Wyróżnia się kilka podgatunków, z czego akceptowanych jest dziewięć, z podgatunkiem L. a. boemica uznawanym czasami za odrębny gatunek ze względu na różnice genetyczne.
Etymologia
- Lacerta: oznacza „jaszczurka”.
- agilis: łac. „zwinny, aktywny”.
Występowanie i siedlisko
Jaszczurka zwinka występuje w większości Europy, z wyjątkiem południowych i zachodnich krańców kontynentu. W Polsce można ją spotkać do wysokości 1200 m n.p.m., najczęściej na niższych terenach. Długość jej ciała wynosi około 11 cm.
Ekologia
Jaszczurka ta prowadzi aktywny tryb życia, a jej dieta składa się głównie z bezkręgowców, takich jak owady, pająki i ślimaki. Czasem zdarza się, że młode osobniki pożerają inne jaszczurki. Jaszczurki hibernują od października do marca lub kwietnia, a ich nory mogą mieć długość do 8 m.
Rozród
Okres godowy trwa od kwietnia do czerwca, z największą intensywnością w maju. Jaszczurka zwinka jest gospodarzem dla różnych pasożytów, co wpływa na jej zdrowie i rozwój.
Status
Liczebność populacji jaszczurki zwinki nie jest dokładnie znana, jednak uznaje się, że jej trend jest stabilny, co potwierdza jej status jako gatunku najmniejszej troski.
Podsumowanie
Jaszczurka zwinka jest istotnym elementem europejskiego ekosystemu, a jej obecność w Polsce świadczy o różnorodności fauny tego kraju. Jej adaptacje ekologiczne oraz zasięg występowania czynią ją interesującym obiektem badań w kontekście ochrony przyrody.
