Jaskier polny (Ranunculus arvensis)
Jaskier polny, znany również jako jaskier odłogowy, to roślina z rodziny jaskrowatych, występująca w dzikiej formie w Azji, Europie i Afryce Północnej. W Polsce uznawany jest za archeofit, który rośnie w rozproszeniu na całym terenie kraju.
Morfologia
- Łodyga: Pędy wzniesione lub podnoszące się, osiągające wysokość 20–60 cm.
- Liście: Odziomkowe, niepodzielone, stożkowate lub łopatkowate, dolne liście łodygowe trójdzielne, górne podwójnie trójdzielne.
- Kwiaty: Bladożółte, o średnicy do 12 mm, na długich, owłosionych szypułkach. W czasie kwitnienia działki kwiatu są odgięte.
- Owoce: Kulisty owoc zbiorowy, z owockami długości 3-8 mm z długimi, zakrzywionymi dzióbkami.
Biologia i ekologia
Jaskier polny jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią, kwitnącą od maja do czerwca. Zawiera trującą substancję – ranunkulinę. Preferuje teren niżowy oraz pogórze, rosnąc na polach, miedzach i ugorach, głównie na glebach gliniastych i wapiennych. Jest uznawany za chwast zbożowy oraz gatunek charakterystyczny dla związku Caucalidion lappulae.
Zagrożenia
Jaskier polny znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, gdzie w 2006 roku został zaklasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie (kategoria V). W 2016 roku otrzymał kategorię EN (zagrożony).
Kategorie
- Jaskrowate
- Rośliny trujące
- Taksony opisane przez Karola Linneusza
