Janusz Meissner – Biografia
Janusz Gniewomił Meissner (ur. 21 stycznia 1901 w Warszawie, zm. 28 lutego 1978 w Krakowie) był polskim pisarzem, dziennikarzem oraz wojskowym, pilotem Wojska Polskiego. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
Meissner urodził się w rodzinie artystycznej, jego ojciec był rzeźbiarzem. Po ukończeniu edukacji technicznej, w 1917 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, rozpoczął służbę w Wojsku Polskim jako mechanik lotniczy. Ukończył kursy pilotażu i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie zdobył pierwsze odznaczenia.
W 1921 roku dowodził oddziałem w III powstaniu śląskim, za co otrzymał Order Virtuti Militari. Po wojnie kontynuował karierę w lotnictwie, a w 1939 roku został zmobilizowany w związku z wybuchem II wojny światowej.
Po ewakuacji do Rumunii, a następnie do Francji i Wielkiej Brytanii, pełnił funkcje redaktorskie i propagandowe, a także był korespondentem wojennym. Po wojnie osiedlił się w Polsce i zajął się pisarstwem.
Życie prywatne
Meissner był trzykrotnie żonaty. Jego pierwsza żona zginęła tragicznie, a z drugiej miał syna Jerzego. Ostatnia żona, Krystyna, zmarła w 2009 roku.
Twórczość
Janusz Meissner był autorem licznych książek, głównie o tematyce lotniczej i marynistycznej. Wydał 48 książek, w tym znane powieści takie jak Szkoła orląt, Żądło Genowefy, oraz L jak Lucy. Jego twórczość inspirowała młodzież do zainteresowania się lotnictwem. Otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki w 1973 roku za całokształt twórczości.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
Upamiętnienie
Wiele ulic w Polsce nosi imię Janusza Meissnera, w tym w Krakowie, Warszawie i Poznaniu, co świadczy o jego znaczeniu w polskiej historii i kulturze.
Meissner zmarł 28 lutego 1978 roku i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
