Janusz Kochański
Janusz Kochański (17 czerwca 1930 – 16 listopada 1988) był podpułkownikiem i oficerem polskiego wywiadu, który rozpoczął swoją karierę w 1953 roku. Współpracował z Centralną Agencją Wywiadowczą (CIA) od 1964 roku, a 17 lutego 1967 roku zbiegł do Stanów Zjednoczonych.
Życiorys
Kochański rozpoczął służbę w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) jako słuchacz w Szkole Oficerskiej Departamentu VII. Po reorganizacji MBP w 1954 roku, został przeniesiony do Komitetu Do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MSW) w 1956 roku. W tym samym roku pracował w rezydenturze w Sztokholmie.
Po powrocie do Polski w 1958 roku, zajmował się logistyką wywiadu nielegalnego w Departamencie I MSW. W 1960 roku został dyrektorem Departamentu Polonii Zagranicznej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 1964 roku był rezydentem wywiadu nielegalnego w Oslo, gdzie rozpoczął współpracę z CIA.
Po trzech latach współpracy, Kochański zdecydował się na ucieczkę do Stanów Zjednoczonych, gdzie został skazany zaocznie na karę śmierci przez Sąd Warszawski Okręgu Wojskowego w 1968 roku. Na emigracji w latach 70. współpracował z Organizacją Bojową „Wolna Polska”. W końcu lat 80. pracował nad wspomnieniami z czasów swojej pracy w wywiadzie, jednak nie zdążył ukończyć tego projektu.
Podsumowanie
- Urodziny: 17 czerwca 1930
- Śmierć: 16 listopada 1988
- Rola: Podpułkownik, oficer wywiadu PRL
- Współpraca z CIA: 1964-1967
- Ucieczka do USA: 17 lutego 1967
- Skazany na karę śmierci: 1968
Bibliografia
* Janusz Kochański, Tykociński i inni. Wspomnienia Janusza Kochańskiego z pracy w wywiadzie warszawskiego reżymu, mps.
