„`html
Janusz Kasperczak
Janusz Kasperczak (29 września 1927 – 16 kwietnia 2002) był polskim bokserem, który zdobył tytuł pierwszego powojennego mistrza Europy.
Życiorys
Kasperczak urodził się w Poznaniu jako nieślubne dziecko tancerki kabaretowej. W czasie II wojny światowej był robotnikiem przymusowym w Poznaniu.
Kariera bokserska
Jego osiągnięcia w boksie koncentrowały się w wadze muszej. W 1949 roku zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w Oslo, co było pierwszym medalem bokserskim dla Polski po wojnie. Dwa lata później, na Mistrzostwach Europy w Mediolanie, nie obronił tytułu, przegrywając z Hämäläinenem, przyszłym mistrzem olimpijskim.
Kasperczak brał również udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1948 roku, jednak bez sukcesów. W Polsce zdobył tytuł mistrza kraju w wadze muszej dwukrotnie (1948, 1949) oraz był wicemistrzem w 1950 i 1956 roku.
W swojej karierze stoczył 300 walk, z których 236 wygrał, 16 zremisował, a 48 przegrał. Reprezentował Polskę w 15 pojedynkach, wygrywając 11 z nich.
Był wychowankiem Kolejarza Poznań, ale większość kariery spędził w Gwardii Wrocław. W 1949 roku zajął drugie miejsce w plebiscycie Przeglądu Sportowego, a w 1998 roku otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.
Podsumowanie
- Urodziny: 29 września 1927, Poznań
- Śmierć: 16 kwietnia 2002, Wrocław
- Osiągnięcia:
- Mistrz Europy 1949
- Dwa razy mistrz Polski w wadze muszej
- Udział w Igrzyskach Olimpijskich 1948
- Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu
„`
