„`html
Janusz Głowacki
Janusz Andrzej Głowacki (ur. 13 września 1938 w Poznaniu, zm. 19 sierpnia 2017 w Marsa Alam) był polskim pisarzem, dramaturgiem, scenarzystą i felietonistą. Jego twórczość obejmowała zarówno prozę, jak i dramaty, a także współpracę z mediami.
Życiorys
W młodości Głowacki działał w Studenckim Teatrze Satyryków, a w 1961 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1960 roku opowiadaniem „Na plaży”. W latach 60. i 70. rozpoczął karierę jako scenarzysta, współpracując z takimi reżyserami jak Andrzej Wajda i Marek Piwowski. Jego najbardziej znane prace to „Rejs” oraz „Polowanie na muchy”. W 2018 roku jego scenariusz do filmu „Zimna wojna” zdobył nominację do Oscara.
W 1981 roku, po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozwijał swoją karierę dramaturgiczną. Jego sztuka „Antygona w Nowym Jorku” zyskała międzynarodowe uznanie. Głowacki był także wykładowcą na kilku amerykańskich uczelniach.
Życie prywatne
Janusz Głowacki był synem pisarza Jerzego Głowackiego. Był żonaty dwukrotnie, a jego córka, Zuzanna, także zajmuje się pisarstwem. Zmarł nagle w 2017 roku w Egipcie, a jego prochy zostały złożone na Powązkach w Warszawie.
Nagrody i wyróżnienia
- 1987: Guggenheim Fellowship
- 1994: Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego
- 2011: Nagroda Literacka m.st. Warszawy
Wybrane publikacje
Dramat
- Cudzołóstwo ukarane, 1972
- Antygona w Nowym Jorku, 1992
Proza
- Wirówka nonsensu, 1968
- Ostatni cieć, 2001
- Z głowy, 2004
Upamiętnienie
Głowacki został uhonorowany muralem w Łodzi oraz wystawą w warszawskim Muzeum Literatury. Jego twórczość pozostaje w pamięci wielu ludzi, a jego wkład w literaturę i teatr jest niezatarte.
„`
